-
1 zapisać na czyjeś dobro
= zapisać na czyjąś korzyść или zapisać na czyjś plus поста́вить кому́-л. в заслу́гу; свиде́тельствовать в чью́-л. по́льзу -
2 zapisać na czyjąś korzyść
= zapisać na czyjeś dobro -
3 zapisać na czyjś plus
= zapisać na czyjeś dobro -
4 zapisać
глаг.• вписать• вписывать• завещать• записать• записывать• зарегистрировать• исписать• надписывать• регистрировать• фиксировать* * *1) (o lekarstwach) прописать (о лекарствах)2) zapisać (w testamencie) завещать3) zapisać (zapamiętać) запечатлеть4) inform. zapisać (zachować) информ. сохранить5) zapisać (na listę) записать (внести в список)6) zapisać (zanotować) записать (изложить письменно)zacząć pisać записать (начать писать)inform. nagrać (na nośnik) информ. записать (на накопитель)* * *zapi|sać\zapisaćszę, \zapisaćsany сов. 1. записать;2. (lekarstwo itp.) прописать; ● \zapisać na czyjeś dobro (na czyjąś korzyść, na czyjś plus) поставить кому-л. в заслугу; свидетельствовать в чью-л. пользу* * *zapiszę, zapisany сов.1) записа́ть2) (lekarstwo itp.) прописа́ть•- zapisać na czyjąś korzyść
- zapisać na czyjś plus
См. также в других словарях:
dobro — Zapisać coś na czyjeś dobro zob. zapisać 2 … Słownik frazeologiczny
dobro — n III, Ms. dobrobru (dobrobrze); lm D. dóbr 1. blm «to, co jest oceniane jako pomyślne, pożyteczne, wartościowe; ideał moralny» Poczucie dobra i zła. Wyświadczyć komuś dobro. Czynienie dobra. 2. blm «skłonność do czynienia dobrze; łagodność,… … Słownik języka polskiego
zapisać — 1. Coś jest (komuś) zapisane w górze, w gwiazdach «coś jest komuś przeznaczone»: W jednym dniu ich chowali: Sumczaka tłumnie, z wieńcami i mową, a Cichowicza ubogo, bez chóru, w trumnie szczerososnowej, którą Szczęsny zbił naprędce z Gawlikowskim … Słownik frazeologiczny
zapisywać — 1. Coś jest (komuś) zapisane w górze, w gwiazdach «coś jest komuś przeznaczone»: W jednym dniu ich chowali: Sumczaka tłumnie, z wieńcami i mową, a Cichowicza ubogo, bez chóru, w trumnie szczerososnowej, którą Szczęsny zbił naprędce z Gawlikowskim … Słownik frazeologiczny
uznać — dk I, uznam, uznasz, uznają, uznaj, uznał, uznany uznawać ndk IX, uznaję, uznajesz, uznaćwaj, uznaćwał, uznaćwany 1. «dojść do wniosku, że coś jest słuszne, właściwe, konieczne, obowiązujące; orzec» Uznać czyjeś prawa do spadku. Nie uznawać… … Słownik języka polskiego